صبح امید

من کنت مولا فهذا علی مولا

کدام وحی نازل شده که پیامبر صلی ‏الله ‏علیه‏ و ‏آله ، هیجان را با نفس‏هایش در هوا می ‏پراکند؟
شقیقه‏ های رسول اللّه‏ صلی‏ الله ‏علیه‏ و ‏آله کدام شگفتی را عرق کرده است که حتی صحرا، سراپا گوش ایستاده تا نازل شود شکوفه‏ های کلام از دهان مبارک پیامبر اکرم صلی ‏الله ‏علیه‏ و ‏آله . تا بهار را بشنود.
قافله از رفتن باز می‏ ماند، دست بلند پیامبر صلی الله‏ علیه ‏و ‏آله را که فرمان ماندن می ‏دهد.زین ‏ها بر هم سوار می ‏شوند تا آفتاب.
برکه، هیجان را زانو زده است. پیامبر، هیجان را بالا می‏رود تا نفس در سینه ‏ها حبس شود؛ نکند قبله عوض شده باشد!… نکند معجزه ‏ای در راه!… نکند!…دستی تکان می‏دهد تا سکوت پر بگیرد و پروانه ‏های کلام را بر لب‏ها بنشاند و خاطرهای پریشان را آرام کند.
لب وامی‏ کند پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله و حروف نام (علی علیه‏ السلام )، همچون پروانه‏ هایی زیبا، فضا را پر می‏ کنند. تا برکه موج بزند سراسر لبخندهای دیرسالش را.
علی علیه ‏السلام در کنار پیامبر صلی ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله ایستاده؛ عکسشان در برکه تصویر می ‏کند یکی بودن را.
سه بار دشت تکرار می ‏کند صدای رسای پیامبر صلی ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله را که سه بار در برکه همیشه شاهد مظلومیت، برکه همیشه گواه غدیر موج می‏زند «من کنت مولاه فهذا علی مولاه».
سنگ‏ریزه ‏های بیابان، سه بار تکرار می‏کنند. باد، سه بار پژواک می‏کند در هر چه کوه است.
حجاز قسم می‏خورد سه بار، این کلمات ملکوتی را هیجان، کل می‏کشد این شادی بهنگام را، این شوق بی ‏پایان را، این خبر شادباش را.
برکه می ‏رقصد؛ همچون اشک‏هایی که از خوشحالی بر گونه‏ های اسلام می ‏رقصید.

آفتاب،هلهله می‏ کند برکه خوشبخت غدیر را که به تماشای تبریک این فرخنده روز نشسته است.

دست دادن مسلمانان با علی علیه ‏السلام جانشین پیامبر صلی ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله و وصی خدا را.

نویسنده :عباس محمدی